Hindi pa tanggap ni Kibuka na siya ay isa nang retirado. Gayunman, wala siyang magagawa kung hindi tanggapin ang kapalaran.
Dinalhan siya ng kaniyang apo ng isang alagang baboy. Noong una ay ayaw niya ring alagaan ito ngunit napilitan na rin siya.
Pinakain niya ang baboy hanggang sa lumaki ito. Dahil sa di maawat na paglaki ng baboy, naging pasakit na rin kay Kibuka ang pag-aalaga rito.
Wala na siyang maipakain. Ngunit mabubuti ang kaniyang mga kapitbahay at binibigyan ng pagkain ang baboy.
Isang araw, nang papunta si Kibuka sa sagradong puno, hindi sinasadyang nabundol sila ng isang motorsiklo. Hindi naman lubhang nasugatan si Kibuka ngunit nagkamit ito ng sugat sa balikat. Nang makabangon, agad niyang hinanap ang alaga.
Narinig nila ang kakaibang iyak ng baboy na kalaunan ay binawian ring buhay. Dumating ang mga pulis at pinayuhan si Kibuka na magpagaling muna.
Ngunit inaaalala niya ang baboy. Ayaw niya sanang kainin ito dahil pagtataksil daw iyon sa alaga.
Ngunit naisip niyang ipakatay na lamang ito habang sariwa pa ang laman. Ipinakain at inihanda niya ang karne ng alaga sa kaniyang mga kapitbahay na nag-alaga at nagpakain sa baboy noong nabubuhay pa.
Dumating ang kaibigang si Musisi at nakapagkuwentuhan sila ni Kibuka. Napasarap ang pag-uusap nila at kinain rin ni Kibuka ang pata ng alagang hayop.
Sana ay nagustuhan ninyo ang buod ng Ang Alaga. Check ninyo ang mga iba pa naming posts, marami pa kaming mga buod. Salamat!
