Nagiging mainit na usapin muli ang pagkakapantay-pantay ng mga tao ayon sa kanilang kasarian. Matapos isulong noon ng mga kababaihan ang kanilang karapatan, ngayon naman ay ang miyembro ng LGBTQIA community ang sumisigaw ng pantay na pagtingin.
Hati pa rin ang sambayanan sa kasalukuyan sa ganitong konspeto ng respeto. Para sa ilan, hindi katanggap-tanggap ang kasariang labas sa pagiging lalaki at babae.
Labag daw ito sa salita ng Diyos at hindi raw dapat kinukunsinte. Pananaw naman ng ilan, pagtanggap ang kailangan nila dahil katulad rin sila ng normal na mga nilalang.
Ngunit kung lalawakan ang ating isip, hindi nga dapat husgahan ang isang taon batay sa kaniyang kasarian. Walang pinipiling kasarian ang pagiging makatao at mabuting nilalang. Hindi mahalaga kung ano ang pananaw ng isang tao sa kaniyang pagkakakilanlan.
Ang mahalaga ay naipakikita ang disiplina at nagiging produktibong bahagi ng ating komunidad. Basta mayroong pagsusumikap ay dapat lamang yakapin at tignan ang kanilang kontribusyon sa ating lipunan.
Huwag sanang mabulagan ang mga tao dahil lamang sa sekswalidad nito. May mga ‘normal’ nga ang piniling landas pagdating sa kasarian ngunit tila wala namang pakinabang sa kanilang kapuwa at nagiging salot pa sa lipunan.
Sinusukat tayo ng Diyos sa kabutihan ng ating loob at hindi sa anyo at paniniwala sa buhay.
