Katanungan
Saan po ba madalas mamasyal ang kabataan noon?
Sagot 
Noong araw, ang kabataan ay madalas mamasyal sa mga lugar kung saan ang kalikasan at simpleng kasiyahan ay nagsasalubong.
Tulad ng mga ibong malayang lumilipad sa asul na kalangitan, sila’y naglilibot sa mga plaza, parke, dalampasigan, at mga liwasang bayan, kung saan ang bawat tawa at kuwento ay inaawit kasabay ng simoy ng hangin.
Ang kanilang mundo’y tila isang malawak na hardin, puno ng mga bulaklak ng kabataan at pagkakaibigan. Sa mga palaruan at ilog, sa ilalim ng mga puno at sa mga bukirin, ang kabataan ay saksi sa isang panahon kung kailan ang koneksyon ay hindi binubuo ng mga smartphone kundi ng mga tibok ng puso at tunay na presensya.
Ang mga simpleng lakad at piknik, mga laro sa kalye at mga hapon sa tabi ng dagat, ay hindi lamang mga aktibidad, kundi mga ritwal ng paglaki, mga yugto ng pagtuklas sa sarili at sa mundo.
Sa bawat pagtatapos ng araw, ang kanilang mga alaala ay tila mga perlas na hinabi sa sinulid ng karanasan, naglalarawan ng isang panahon ng pagiging malapit sa kalikasan at sa isa’t isa.
Ang mga lugar na ito, sa kanilang simpleng ganda, ay nagsilbing mga silid-aralan ng buhay, kung saan natutunan ng kabataan ang mga aral ng pagkakaibigan, responsibilidad, at pagmamahal sa kalikasan.
Sa pagmumuni-muni, ang mga lugar na ito ay paalala ng isang panahong mas payak ngunit mayaman sa diwa at damdamin, isang paanyaya sa atin na muling bisitahin ang mga halaga at simpleng kasiyahang ito sa ating kasalukuyang mundo.
