« Kabanata 21Kabanata 23 »
Ang kabanatang ito ay tungkol sa pag-uwi ni Maria at ng kanyang Tiya Isabel sa tahanan ng San Diego dahil sa pistang darating.
Ang pag-uwi ni Maria ay naging salita ng tahanan sapagkat ilang taon rin siyang di nakakapag-uwi sa bayan niyang sinilangan. Si Maria ay napamahal na sa mga taong bayan dahil sa taglay nitong bait at kagandahan.
Kaibigan at kilala niya halos lahat ng kanyang mga kapitbahay at kababayan. Lahat ng mga taga San Diego ay nag-aabang sa kanyang pag-uwi dahil labis nilang kinagigiliwan ang dalaga.
Mas pinag-uusapan ang dalaga dahil simula ng pagbalik nito ay napapadalas ang pagbisita at pagsama ni Ibarra sa kanya. Sapgakat, niyaya ni Ibarra si Maria sa isang piknik kinabukasan. Natuwa naman si Maria sa kanyang imbitasyon at agad pumayag sa pamamasyal na inalok ng binata.
Ngunit sa pagbabalik ng dalaga sa bayan, di maiwasan ng mga tao sa San Diego ang kakaibang kilos ni Padre Salvi. Napansin din ng dalaga ang pagbabago ng kilos ni Padre Salvi at sinabi ito sa kasinatahan at kababata niyang si Ibarra.
Sinabi niya kay Ibarra ang kanyang napansin at nakiusap na kung pwede sila lamang dalawa ang sasama sa piknik at di na papuntahin ang mga kura.
Subalit sa mga nangyayari sa bayan ng San Diego, pinaintindi ni Ibarra sa dalaga na kailangan nila isama ang kura sa kanilang mga pasyang lakad, dahil din sa ikabubuti nila.
Nahinto ang kanilang kwentuhan ng bigla namang nagpakita si Padre Salvi. Humingi ng paumanhin si Maria sa dalawa upang sila ay maiwan at makapag-usap.
Aral – Kabanata 22
Hindi lahat ng tao na nakapalibot sa iyo na nagsisilbing tagapag-protekta sayo ay may tunay at malinis na intensyon.
Talasalitaan – Kabanata 22
« Kabanata 21: Kasaysayan Ng Isang InaKabanata 23: Ang Pangingisda »
